Een man bevredigt zichzelf onder de open lucht

Een man, gehuld in spijkerbroeken en teenslippers, geeft zich over aan solo plezier op een balkon en omarmt het regenritme. Zijn anonimiteit afgeschermd door een masker, geeft hij zich over aan de sensatie van buitenexhibitionisme.

In het hart van de stad staat een man alleen en smacht naar wat verlichting van zijn opgekropte verlangens. De regen begint te vallen, waardoor een symfonie van geluiden ontstaat die zijn opwinding alleen maar vergroten. Hij werpt zijn kleren af, waardoor zijn strakke spijkerbroek zichtbaar wordt, en gaat verder met zichzelf te verwennen onder de open lucht. Zijn bewegingen zijn ritmisch, elke slag brengt hem dichter bij de rand. Het koele regenwater stort over zijn lichaam, wat een extra laag sensatie toevoegt aan zijn toch al intense ervaring. De aanblik van zijn gemaskerde gezicht, verloren in extase, is een bewijs van de rauwe, ongefilterde passie van zijn buitenscapades. De camera legt elk moment vast, van het eerste moment, het ontkleden tot de explosieve jungle, de set tegen de jungle en het ritme van de percussie van de oerwoude en de percussies die de regen losmaken en de percessie van de regen en de perverse zelfontdekking van de regen. Deze percussie komt met de drang die de vrijheid geeft om die te geven.