Η Τζέσικα επιδίδεται στην αυτοϊκανοποίηση, με τα δάχτυλά της να χορεύουν πάνω στις βρεγμένες πτυχές της, ενώ το πληθωρικό στήθος της αναπηδά. Ο γείτονάς της συμμετέχει, εξερευνώντας την υγρασία της, δημιουργώντας μια οικεία, παθιασμένη στιγμή.
Η εντυπωσιακή Τζέσικα, ευλογημένη με πλούσιο στήθος, βρισκόταν σε δίνη ηδονής όταν συνειδητοποίησε ότι η γειτόνισσα της ήταν μόλις λίγα μέτρα μακριά.Μια ντροπαλή κοπέλα από τη φύση της, σκεπάστηκε βιαστικά, αλλά το θέαμα της αστραφτερής υγρασίας της άφησε μια ανεξίτηλη εντύπωση.Δε μπορούσε παρά να φαντασιωθεί τη γειτόνισσά της να γίνεται μάρτυρας της οικείας της στιγμής.Καθώς συνέχιζε να ηδονίζεται, βρέθηκε χαμένη στη σκέψη για το πώς θα ήταν να έχει κάποιον άλλον εκεί, να την παρακολουθεί, ίσως ακόμη και να συμμετέχει.Η φαντασία της οργίασε, τροφοδοτώντας ακόμη περισσότερο τον ερεθισμό της.Με κάθε άγγιγμα, κάθε βογκητό, πλησίαζε την άκρη της.Και έφτασε στην κορύφωση, αλλά μπορούσε να βοηθήσει τη γειτόνα της, να δει τη στιγμή που οι περισσότεροι θα την παρακολουθούσαν, μοιραζόμενοι την ελπίδα της να συμμετάσχει.