Η τεμπέλα, μια σαγηνευτική βίγκαν, επιδίδεται στην αυτοϊκανοποίηση με το αγαπημένο της παιχνίδι. Πειράζει επιδέξια τις βρεγμένες πτυχές της, λαχταρώντας την περιφέρεια του Conos. Τα βογκητά της αντηχούν καθώς καβαλάει τα κύματα της έκστασης, χαμένη σε καθαρή ευδαιμονία.